Վերջապես երջանիկ կլինեմ

 

Ինքը շատ լավն էր, իդեալական, հիանում էր ինձանով, խոստումներ էր տալիս, որ ուզում էր միշտ իրա կողքին լինեմ, որ ինքը ազատ մտածելակերպի տեր մարդա: Ես ուզում էի հավատալ այդ ամենին, մտածում էի կմոռանամ խնդիրներս ու երջանիկ կլինեմ վերջապես:

Ուշ ժամ էր: Գործից հետո նա եկավ իմ ետևից, որպեսզի տուն տանի ինձ: Մեքենայի մեջ նստած զրուցում էինք: Այնքան նուրբ էր, այնքան ջերմ, ես ինձ պարզապես երազում էի զգում:

Նա մատերս էր նուրբ շոյում, մազերիս դիպչում, աչքերիս մեջ նայում, ապա գրկեց ու համբուրեց:

Հետո մենք սկսեցինք կրկին երկար զրուցել, այս անգամ նա ավելի ամուր գրկեց ինձ ու նորից սկսեց երկար համբուրել:

Նա ասում էր, որ ես իրան շատ եմ դուր գալիս:

Մենք սկսեցինք քայլել մի փոքր, նա գրկել էր ինձ, զգում էի որ գրգռված է:

Մեքենայի մեջ նորից նույնը, սակայն այս անգամ երկար ու ես զգացի, որ նա հանգստացավ:

Նա չէր ուզում որ ես տուն գնայի, ասում էր մնա հետս, մի փչացնի պահը: Ես ինքս էլ ուզում էի մնայի, ինձ էլ էր հաճելի, ուզում էի կտրվել ամեն ինչից, մոռանալ իրականությունը:

Որոշ ժամանակ անց այդտեղ ինչ-որ մարդիկ հայտնվեցին ու քանի որ չէի ուզում մեզ ոչ ոք տեսներ, նրան ասացի կամ ինձ տուն տար կամ ուրիշ տեղ գնանք:

Նա սկսեց մեքենան վարել:

Ես հարցրեցի ու՞ր, նա պատասխանեց. – Ձոր, գեղեցիկ տեղ, բոլորից հեռու:

Սկզբում վախեցա, հետո չհավատացի, որ նա կարող է ինձ ցավ պատճառել:

Նա վարում էր մեքենան, միաժամանակ պատմում այդ վայրի մասին: Տեղ հասանք

Իսկապես շատ գեղեցիկ վայր էր: Մենք մեքենայում էինք դեռ նա գժի պես էր վարում մեքենան պտտվում էինք տարածքում մեքենայով: Ես ուրախ էի, հանգիստ: Հետո մենք մեքենայով մոտեցանք գետի ափին:

Սկզբում նա իջավ մեքենայից, հետո ինձ կանչեց, որպեսզի տեսնեմ այդ գեղեցկությունը, զգամ մաքուր օդը:

Ես նույնպես իջա մեքենայից: Շատ հանգիստ էր, խաղաղ, գեղեցիկ, ես իսկապես երջանիկ էի:

Հետո նա ինձ գրկեց կրկին, սկսեց համբուրել, շոյել, գնալով ավելի ամուր, ավելի կոպիտ, ագրեսիվ: Ես նեղվում էի արդեն: Նա ասում էր, որ ոչինչ չի անի, որ հանգիստ լինեմ:

Նա ինձ մեջքով դեպի իրեն շրջեց, սեղմեց մեքենային ու սկսեց պարանոցս, ուսերս համբուրել, միաժամանակ շոյելով կրծքերս: Ես փորձում էի հեռացնել նրան, սակայն նա բռնեց ձեռքերս սեղմեց մեքենային ու շարունակեց:

Նա գրգռված էր, ծանր էր շնչում, չէր լսում ինձ:

Ասում էի, որ չեմ ուզում, որ բաց թողնի, իսկ ինքը շալվարիս կոճակն էր արձակում: Ես մի կերպ ձեռքս ազատեցի, չթողեցի, բայց նա սկսեց հետևից իջացնել: Դե իրա մոտ արդեն ամեն ինչ բաց էր:

Նա կրկին բռնեց ձեռքերս, շալվարս ավելի իջացրեց: Ես խնդրում էի, որ թողնի, իսկ նա ասում էր, որ չվախենամ, որ ուրիշ բան չի անի, որ պարզապես ուզում է ինձ զգալ, մինչև վերջ չի գնա, սկայն զգում էի, որ ուղեղն անջատված է և արդեն զգում էի նրա գրգռված առնանդամը ոտքերիս արանքում...

Ես գոռացի ցավից, անտանելի էր այդ ամենը: Նա ուշադրություն չդարձրեց և շարունակեց իր անելիքը: Այս անգամ ես արդեն ավելի ուժեղ գոռացի այնպես, կարծես դանակով մորթում էին: Այս անգամ նա սթափվեց: Ես ցնցումների մեջ էի, հիստերիկ նոպա էր մոտս, գոռում էի, արտասվում, չէի հասկանում ինչ է կատարվում: Նա փորձեց գրկել ինձ, բայց ես նրան օձի խայթոցի պես հետ շպրտեցի:

Նա ասում էր մի մտածի կամուսնանանք, ամեն ինչ լավ կլինի, կտեսնես:

Մեքենայի մեջ չէի խոսում, շոկի մեջ էի, գզգզված, ուժասպառ, կոկորդս չորացել էր, ծանր էի շնչում, կարծես օդում լինեի, մենակ ցավ էի զգում:

Նա հարցրեց իբր ինչի՞ գոռացիր:

Ես նայեցի նրան, զզվանքով ու ատելությամբ:

Ճանապարհին նա մեքենան կանգնացրեց մի տեղ, որպեսզի ջուր խմեմ: Նա ինչ-որ բաներ էր պատմում, խոսում էր անկապ բաներից, որպեսզի ցրվեմ, իսկ ես չէի լսում: Հետո վերադառձանք մեքենան, նկատեցի, որ ամբողջովին ջրի մեջ եմ, բայց ես ձեռքերս էի միայն լվացել: Նայեցի շալվարիս, որը բաց գույնի էր և տեսա լրիվ արյուն եմ: Ես բռնեցի գլուխս կծկվեցի:

Նորից սկսվեց նույն հիստերիկ նոպան...